Benim günüm

  Eveeet. Günün sonuna çok az kaldı. Her sene 5 Ağustos'u iple çekerim. Gün sayarım. ama 5 ağustos her yaklaştığında beni neşe ve endişe kaplıyor. Hem neşeliyim büyüyorum ben falan diye. Hem de çok endişeliyim acaba o gün beni neler bekliyor, kim girecek hayatıma, ya da kim çıkıp gidecek diye. Her sene aynı kafadayım. Acaba mumu üflediğim an boyum uzayacak, kilo verecem falan diye. Vee bir 5  Ağustos'un daha sonuna geldik.
  Dün gece hüngür hüngür ağlıyordum. Bakıyorum arkadaşımla aynı günde doğmuşuz ortak arkadaşlarım doğum gününü kutluyor falan bende tık yok. Sonra telefonla konuşuyordum Şeyma ile. Bana dediği ''Şeeegggg. Aptal senin doğum günün görünmüyo kiiiiiii.!'' Bir an sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Bir baktım gizlilik ayarlarına bi ben görüyorum doğum günümü. Düşünmedim değil ''Lan bak kendimi bir ben biliyorum.'' diye. Ama yine de insan ilgi bekliyor. Hemen kaldırdım gizliliği. Tabi yazmaya başladılar. Bildirim geliyor ben daha çok gülümsüyorum. Bir ara acaba ağzım açık mı kaldım diye kontrol ettim ağzımı. O kadar mutlu oldum. Daha hiç muhabbet etmediğim insanlar vardı. Ama hepsi incelik yapıp kutlamışlardı doğum günümü. Benim için doğum günü çok farklı bir şey ya. Annem böyle şeyleri pek sevmez. Bir pasta kestik çekirdek aile olaraktan. Pastam da çok güzeldi. Odama çekildim. Koydum önüme psikoloji kitabı. Kapak fotoğrafına bakıyorum. Baktıkça ilham geliyor. Sonra çok değer verdiğim bir insan aradı beni. Onunla uzun uzun konuştuk. Bana öyle şeyler söyledi ki. Yaşama sevincim geldi birden. Çok mutlu etti beni. Vallaha onun gibisi bulunmaz. Şu an uzun zamandır olmadığım kadar mutluyum.
  Geçen sene 700 küsür arkadaşım vardı ama sadece otuz sekiz kişi kutlamıştı. Şimdi topu topu 177 tane var ve altmış beş kişi kutladı. Benim için çok çok çok büyük bir şey bu. Şimdi diyebiliyorum iyi ki hayatımı değiştirdim. Değer verdiğim insanlar yanımda beni unutmamışlar sağ olsunlar.
  Mutluyum. Hem de oldukça. Seviyorum kendimi, herkesi! :)